Chakalakzordan chiqqan sharpa!

Qarindoshlarimizdan biri baland tog'larda joylashgan dam olish uyiga borgan edi. Bu dam olish uyi tog' tepasida bo'lib, atrofda na bir qishloq, na bir odam yashaydigan uy-joy bor ekan. Yovvoyi tabiatning o'zi. Ustiga- ustak, oromgohning past tomoni olmazor, undan ham pastda esa soy oqib o'tarkan. Soylikning u tomoni ham tog' bo'lib, bag'rida o'sgan sershox butalaru archalardan chakalakzor paydo bo'lgandi. Kunlardan bir kun Muxtorjon gulxanda kartoshka pishirish uchun soy bo'yiga tushibdi. U shomgacha ishlarimni qilib ulguraman va yorug'da oromgohga qaytaman, deb o'ylagandi. Lekin o'tin yig'ish, gulxan yoqish bilan vaqt o'tib, u qorong'iga qolib ketgandi. xikoyalar.ru -Negadir birdan etlarim jimirlashib ketdi. Hozir qandaydir g'ayri-tabiiy hodisa yuz berishini oldindan sezdim, - deb hikoya qiladi u. -Boshimni ko'tarib tog' tomonga qaradim. Tog' yon bag'ri daraxtu butalarning ko'pligidan chakalakzorga aylanib ketgandi. Men aslida shu erda yashashi mumkin bo'lgan bo'rimi, bo'rsiqdan cho'chiyotgandim, shoshishimning boisi ham shu edi, lekin... O'sha tarafdan bir sharpa ko'rindiyu, ko'z ochib yumgunimcha ro'paramda paydo bo'ldi. U tutundan iboratday tuyular, shu bois shaklini ham bilish mumkin edi. U odam qiyofasida bo'lib, faqat gavdasi kichik, boshi g'alati, juda katta ko'rinardi. Ayniqsa, uning ko'zlari miyamda muhrlanib qoldi.Ko'z oqi xina rang tusda, qorachig'i esa yashil, sariq-ko'k tusda yonardi. Uning nechog'liq qo'rqinchli ekanini tasavvur qiling endi! U jahldor va nimadandir norozi edi. Juda qo'rqib ketdim. Nafaqat tashqi ko'rinishidan, balki men uchun begona, tushunarsiz, sirli mavjudot bo'lgani uchun ham dahshatga tushdim. Faqat bir narsani yaxshi bilardim: uning ko'zlariga tik qarashim kerak! Qo'rquvdan o'zimni yo'qotib qo'ygan bo'samda unga orqa o'girilib bo'lmasligimni ichimdan sezardim.-Olovni o'chir! Olovni o'chir! - dedi u buyruq ohangida. Biroq u ovoz chiqarib gapirmasdi, so'zida davom etdi Muxtorjon. - Buyruq miyamda paydo bo'ldi. "Demak, olovdan qo'rqar ekan- da!" -o'yladim men va uning ko'zlariga tik qaragancha olovga shox-shabba tashlayverdim. Gulxan yanada shiddat bilan gurillab yona ketdi. Fikrim kartoshkaga ketgan dam boyagi maxluq ko'zdan goyib bo'libdi. Shosha-pisha cho'g'dagi kartoshkalarni ham tashab, qo'limga mash'ala olgancha oromgoh tomonga yugurib ketdim. Olmazordan o'tib boryapmanu ortimda nimalar yuz berayotganini his qilib turardim. Ortimdan shox- shabbalarnin bosilgan tovushlar eshitilardi. Faqat bir narsani bilardim, olg'a yurishim kerak. U menga etib olmasa bo'lgani!Qanchalik tez yugursamda, u ortimdan qolmas, orqamdagi oyoq tovushlari tobora qattiqroq, yaqinroq eshitila boshlagandi. Olmazor o'rtasiga etganda mash'ala o'chib qoldi. Jonim halqumimga tiqilgancha oxirgi kuchlarimni to'plab oldinga chopa ketdim. Olmazordan chiqishim bilan ortimdan taqib qilayotgan tovushlar eshitilmay qoldi, men esa baribiram yugurishdan to'xtamadim. Xonaga rang-qutim o'chgan bir alfozda kirib bordim. Meni bu ahvolda ko'rib, ota- onam qo'rqib ketdi... Keyin bilsak, bu erlarda yolg'iz yurish mumkin emas ekan. Bungacha oromgoxda 5-6 kishi menga o'xshab yolg'iz o'zi changalzorga ketib qaytib kelmagan, qidiruvlar esa foyda bermagan ekan. Oromgohdan 3-4 km narida nomalum qabr bor ekan. Lekin ko'rganim arvoh emasdi. Balki uni jin, alvasti, ajina deb atasak to'g'riroq bo'lar, bilmayman, buni izohlab berolmayman,-deya hikoyasini tugatdi Muxtorjon.