DUNYONING ISHLARI

Tush körsam, tushimda ösha biz öqigan eski maktab emish. Men uzoq vaqtga qayoqqadir ketib qaytib kelganmishman. Maktab hovlisida hamma sinfdoshlarim qöllarida sovg'alar bilan meni kutib olibdi-yu faqat Zarina yöq ekan! Shu mahal maktabning ikkinchi qavat derazasidan pastga qarab birnimalar deb gapirayotkan qizcha nimadir böldi-yu derazadan pastga tushib ketdi. Maktab hovlisida vaxima kötarilib bir zumda hamma uni örab oldi. Men ham odamlar orasidan ötib qarasam haligi qizcha yöqku örnida qonga belangancha Zarina yotardi. Tun yarimida öyga tolaman, unga nimadir böldimikin, uni uzatishayotkanda yonimga kelib rosa yig'lagandi, balki u baxtsizdir. Tunov kuni uni kördim og'ir oyoq ekan, zörg'a yuribdi. Erta tong telefon qöng'irog'idan uyg'ondim, kötarsam sinfdosh döstim Akmal. - Alo Elbek qalesan og'ayni! - Xa Akmal yaxshimisan örtoq! - El yomon xabar bor döstim! - Qanaqa yomon xabar! - Zarina olamdan ötib qolibdi! - N-n-nega, nima uchun! - Tunda tug'ruq payti shunday bölibdi, aytishlaricha eri ichib kelib urgan ekan! Bolani aperatsiya yöli bilan saqlab qolishmoqchi bölishgan ekan. Dumog'im achishib beihtiyor közlarimga yosh keladi. "Nega dunyoni ishlari teskari, yaxshilarni g'amlarga kömib yomonlarga muruvat qiladi". Balki bu taqdirning ishidir, lekin inson öz taqdirini muallifi degan gap bor. U öz sevgisidan baxtidan vozkechib ota-onasini ishonchini oqlagandi-yu, u judayam yaxshi inson edi-ku. Kecha yana tush kördim, tushimda Zarina oppoq libosda gözal va sölim bog'larini shodon kezib yurganmish...