MARHUM BILAN UCHRASHUV

Mening ismi sharifim Zilola Hamidovna deb boshlaydi qahramonimiz hikoyasini, Yoshim 68 da. Sizlarga bir hikoyani so`zlab bermoqchiman. Bu voqea uzoq yoshligimda ro`y bergan edi. Ammo uni haligacha unutganim yo`q, o`la- o`lgunimcha unuta olmasam ham kerak. O`sha kezlarda men 16 yoshlarda edim. Oddiy qishloqning mehnatkash, soda qizi edim. Qishlog`imizda Yodgor ismli yigit bor edi. U meni yaxshi ko`rar edi. Har kuni yo`llarimni poylar, tinimsiz sevgi izhori qilar edi. Ammo men uni faqatgina do`st sifatida ko`rare dim, Buni unga aytganimda boshida xafa bo`ldi, keyin sekin-asta ko`nika boshladi. 18 ga to`lgach shaharga ta`lim olishga ketdim. Tinimsiz o`qish, ta`lim olishlar ortda qolib yozgi ta`tilda yana o`zimning jonajon qishlog`imga qaytdim. Men juda ham xursand edim. Shahar havosi, shovqini meni ancha charcatib qo`ygan ekan. Qishlog`imga qaytganimdan shod edim. Xursandchiligimdan anchagacha ko`zimga uyqu kelmadi. Darvoza oldidagi o`rindiqda o`ltirib qishlog`ining toza havosiyu, quloqqa yoqadigan tinchligidan bahramand bo`lib vaqt allamahal bo`lganini sezmay qolibman. Bir vaqt sal nariroqda Dostonni ko`rib qoldim. Quvnab ketdim. Doston oq ko`ylakda turar, g`ira shira yonib turgan ko`chadagi fonar uning yuzini elas elas yoritib turar edi. Ammo shunga qaramay uning yuzidagi ifodani ilg`ash qiyin emas edi. Doston bilan odatdagidan quvnoqroq tarzda salomlashdim. Ammo negadir u menga g`o`ldirab javob qaytardi, Bunga e`tibor bermadim.Keyin esa u meni oldiga kelishga chorladi. Vaqt allamahal bo`lgani uchun ko`chada yigit bilan gaplashib o`tirishni o`zimga ep ko`rmadim. Shuning uchun rad javobini berdim. Ammo Doston o`z gapida turib oldi. Rad etaverganimdan keyin esa hattoki qo`pol gaplarni ham aytdi. Undan xafa bo`lganim uchun hech nima demasdan, uyimga kirib ketdim. Derazalarni yopayotgnimda u hali ham menga qarab turganini, uning yuzi jahldan burishib ketganini ko`rib to`g`risi qo`rqib ketdim. Ertasi kuni bo`lib o`tgan voqeani oyimga aytib berdim. “ Agar Doston kelib meni so`raydigan bo`lsa, uni uyiga qaytarib yuboring. Tovba qilsam, odam 1 yilda ham shunaqa `zgarib ketadimi? Hech qachon birovlarga ovozini balandlatib gapirmaydigan odam deb o`ylar edim. Adashgan ekanman” deya jahl ham qildim. Oyim gaplarimni eshitib oqarib, lablari ko`k`arib , qurib, qo`llari qaltiray boshladi. Oyimdan nega bunaqa bo`layapsiz deya so`raganimda esa “ Qizim Doston o`tgan yilgi yangi yilda olamdan o`tdi. Yangi yil arafasida ko`cha bezorilari bilan urushib qolgan ekan, bezorilar uni chavaqlab ketishibdi” dedi. Qo`rqib ketdim. Agar Doston o`tgan yangi yilda o`lgan bo`lsa unda kecha tunda ko`rganim kim edi? Oyim darrov is pishirib, qur`on tilovat qilib uylarga isiriq tutatib dam soldilar. Shu-shu Doston meni bezovta qilmadi.