MARHUMLAR

Markaziy kasalxonaga bir bemor olib kelindi u tinmay röyodan gapirar kimlar bilandir döstlashganini aytar edi. Psixolog uning oldiga keldi. – Xösh döstim qani aytingchi ösha döstlariz qanday odamlar? – Siz meni jinni deb öylayapsizmi döxtir? – Yöq nega? – Xullas ösha tunda men uyga qaytayotgan edim. Eski qabriston yonidan ötib turib qabriston chetidagi olov shu’lasiga közim tushdi. Asta qabristonga kirdim olov atrofida oltita odam o`tirib suhbat qurishayotgan ekan. Men ularga salom berib davralariga qöshildim ular ismlarini aytishdi. Men xam ismimni aytdim uzoq suxbatlashdik. Bir odam kelib meni turtib köp gapirdi keyin yetaklab qabristondan olib chiqib ketdi. Ertasiga kechqurun yana qabristonga bordim ular ösha joyda turgan ekan. Endi suxbatlashmoqchi edim xotinim kuzatib kelgan ekan menga vaysay boshladi. Xotinim bilan uyga qaytdim ular haqida xotinimga aytsam meni jinniga chiqardi ularni “dushman” dedi. Ular "dushman emas"! Xotini erini bunday holga tushganini körib kasalxonaga murojat qiladi. Eri o`sha döstlari haqida tinmay gapira, r u aytgan odamlar haqida surishtirilganida ular qirq-ellik yillar avval vafot etgan odamlar ekan. Hayratlanarlisi ösha odamlarning laqabigacha bemor odam aytib bergan {tamom)