Oilaviy fermer xo’jaligida ishlaymiz

Oilaviy fermer xo’jaligida ishlaymiz. Erta bahordan kech kuzgacha hammamiz dalada bo’lamiz. Ish qizg’in. Men asosan ishchilarga tushlik olib borardim. Shunday kunlarning birida onam yana menga tushlik olib borishimni aytdi. Oyi bugun men bormay, dedim . Chunki ish ketayotgan yer yaqinida bir qabr bo’lib u to’g’risida turli mish- mishlar yurardi. Ammo onam meni koyidi. Noiloj yo’lga tushdim. Yetib borib daraxt soyasida ishchilarga joy tayyorladim. Ularni kutub o’tirib, ko’zim uyquga ketibdi. Kimdur yelkamdan turtganday, seskanib ketdim. Qarasam hech kim yo’q. O’n qadam narida ovqatlanishga kelayotgan ishchilarga ko’zim tushdi. Kechga borib isitmam ko’tarilib ketdi. Yelkam va ko’krak qafasimda qattiq og’riq paydo bo’ldi. Dori-darmonlar bilan o’zimga kelib oldim. Uch kundan keyin kiymimni almashtirayotib, singlimning ko’zi menga tushib: - Vooy aka, nima qildi? Shunda oynaga borib qaradim. Ne ko’z bilan qarayki, o’ng tomonimda, badanimning bo’yindan pastki qismida kuygandek yumaloq iz qolgan edi. Qo’rqib ketdim va onamga ko’rsatdim. Onam vaximaga tushub qoldi. Darxol buvimning yoniga yetaklab bordi. Buvim yelkamni ko’rib: - Aziz joyda uxlab qolgan shekilli. Bunday joylarda taxoratsiz bormaslik kerak. Uch chorshanbada is chiqarib, o’qitib yubor, dedi onamga. Buvimning aytganini qildik. Izlar ikki oydan so’ng o’z-o’zidan yo’qoldi.