Tun yarmida

Tun yarmida köchada öynab yurgan bolakayni köp odamlar uchratishardi, lekin köpchilik unga beparvo ötib ketardi. Yangi asfalt quyilgan bu joyda yöl tekis bir vaqtlar tashlab qöyilgan bu joylarga bugun xashamatli uylar qurilmoqda onda sonda tunda ötgan yölovchilar bolakayni quruvchilarning birortasini ög'li bölsa kerak deb öylashardi. Sayfullo xuftonni öqib bölgach dösti G'ofurni betobligidan xabar topdida G'ofurni uyiga bordi dösti bilan ancha suxbatlashgach ortga qaytdi qaytayotib yölda ösha bolakayga duch keldi. Sayfullo bu bolakayni avvallari ham uchratgan ammo bugun bolakay noodatiy qora kiyimda edi. Sayfullo bolayga yaqin kelib -nima böldi senga?- degan edi bolakay yig'lab yubordi. -meni ustimni har kuni bosib ötyapsizlar, men juda bezovta bölyapman nega bunday qilyapsizlar, bu yerga onam meni kömib ketgandan buyon shu yerda yotaman meni ustimdan ötmanglar! Sayfullo bolaning gaplaridan özini yöqota yozdi. Bolani tinchlantirib uyiga keldi ertalab militsiya hodimlari bilan kelib bu joyni qazishdi uch tört yoshlardagi bolaning suyak qoldiqlar chiqdi. Sayfulloning bu hikoyasi odamlarda qanday tuyg'u uyg'otadi bilmadimku lekin bolani kömib ketgan ayol hamon topilmadi.