Ona degan zot!

Эртага ёстиққа тегса-ю бошим,
Бир дард чулғаб олса ғариб танимни.
Кун келиб бургутдай учқур забоним...
Тополмай жим қолса зар сўзларини..!
Шундаки кўзимни очса бу ҳаёт,
Ҳайраттан қарасам ёнимга гирён...
Дўстим ҳам, ёрим ҳам, вафодорим ҳам,
Боқиб: Болам дермуш Она деган Зот.

Навқирон замонлар бериб омадим,
Кўкларини қучсам кафтимда ғижм.
Ул ЁРГА бағишлаб хаёт мазмуним...
Пойига атир ул ифорлар сочиб.
Мен кимнинг ишқда хасратм ҳайхот!
Ортидан оввора, саргардон чопиб...!
Кўздаги ёшини расмимга тутиб:
Болам! Деб йиғлармуш Она деган Зот.

Йилларнинг қарига шўнғиб бир муддат,
Мартабам юлдузни қучганда залвор,
Ёнимдаги ЁРНИНГ мақсади бойлик.
Давлатимга ХУРМАТ! Дўст-у қадирдоооон!!!!!
Уларнинг кўнглини оламан шундай....
Саробда яшаган мен гўл! мен НОДОООН!!
Саждага бошини қўйиб ох уриб:
-Болам соғ бўлсин дер,
ОНА ДЕГАН ЗОТ!

Gulnoza Alimjonova