Onam ekkan rayhonlar

Ҳовлимизда ҳар баҳор,
Онам райҳон экарди.
Тонгда туриб ҳар саҳар
Ҳовлига сев сепарди.

Шунда гўё оламни
Райҳон ҳиди тутарди.
Думоқларни чоҚ қилиб,
Дилларни шод этарди.

Эвоҳ, энди онам йўқ,
Ўзим райҳон экарман.
Волидамни соғиниб,
Дув-дув кўз ёш тўкарман.

Онам эккан райҳонлар
Жаннатлар бўйи келар.
Қалбимдаги армондан
Айрилиқ куйи келар.

Мен учун ўз ҳовлимнинг
Баҳорлари ўзгача.
Онам эккан райҳоннинг
Ифорлари ўзгача.

Бу оламда Соғинч кўп,
Айрилиқ кўп, армон кўп,
Аммо онам дийдорин
Хуморлари ўзгача.

Дилимдаги қаламдан
Учар андуҳ, армонлар
Гар мен ўтсам оламдан
Кизим экар райҳонлар.