Кетаман

Кетаман бир куни, бошимни олиб,
Ғаму-аламларим, ичимга, солиб.
Дунёнинг сени йўқ жойлари томон,
Сени бир куйдириб,бўлайин армон.

Айрилиқ шаробин, таъмини тотгин,
Шароб,лаззатидан, азобга ботгин,
Қадримни билмадинг заррачалик ҳам,
Энди, сенга  озор етса ҳамки, кам.

Кетаман,ёлғизлик ичида бориб,
Кўзимни ёшларим, домига қориб.
Дарду,ситамлардан чарчасам хориб,
Кетаман,бутунлай,изсиз йўқолиб.

Кетаман , бу ердан буткул йўқолиб,
Узоқларга кетиб, бир умр қолиб,
Дунёнинг сени йўқ жойлари томон...
Тополмайсан,мени шу он ҳеч қачон.

Кетаман.....
        кетаман....
                  сенсизлик томон...
        Сенга
               бўлиб,
                    бир
                        умр
                           армон....

Феруза Абдусаматова.