Toshlar orasida zaif giyohdek

Toshlar orasida zaif giyohdek
Nurlarga tappinib ko‘kardi tanim.
Sog‘inch erkalanib bir mehr kutdi,
Dilim, dardimizga boqmadi hech kim.
Bunda va na bahor va na qish ko‘rdim,
Yurak ovozlarin eshitdim faqat.
Mensiz yulduzlarim porlayverdilar,
Mensiz kunlarimni bo‘yladi qismat.
Kichkina hayot bu aylanmas zamin,
Maysalar ruhiga ko‘chadi ko‘nglim.
Shoxlari bukilib qip-qizil qondek,
Mening gullab yotar bemavrid umrim.