Ona, onajonim, jonim onam! Bugun esa, jonsizim onam

Joningizga jon bo‘lolmadim-mu!?
Boshingizda parvona
bo‘lolmadim-mu!? Falak ming
aylandi, quladi, bu kun! Alp bo‘lib,
er bo’lib, xizmatingiz qilolmadim-
ku!
Qo‘llaringiz muzlabdi, qilt etmas
zarra, yuzimning, ko‘zimning,
qo‘llarim, ko‘z yoshim tafti
ilitmasmi hech!?
Tovonimga tikan kirsa, tanim
emas, undan-da ko‘proq sizning
joningiz achirdi!
Yurak-bag‘ringiz qon, puf-puflab,
avaylab-asrab joningiz halak,
mehringiz falak yashardingiz,
farishtam, beg‘uborim, sochlariga
oq tushgan duogo‘yim,
duolaringiz armonmi endi!?
Onam jonim, qarang, tovonimda
zarra tikan emas, eng katta
tog‘dek xanjar yuragimda-ku!
Nahot sizning yuragingiz
achishmayapti!?
Bir bora turing, bolam, bolajonim,
keldingmi suyanchig‘im,
bag‘ritoshim, sog‘inmadingmi
onaginangni, deng!
Ketmayman endi, yo‘lda qoldi
o‘sha keng shaharlar, kechalari
charog‘on yo‘llar, kerakmas
handon kulgular, sohta
tuyg‘ular!!!
Sovuqqotdim ona, nimchangiz
qani? Yoshligimni eslayman, bu
kech, yoningizda, nimchangizda
uxlayman…