Otasining hayotini asrashga uringan bola

Bir odam uyining yer to‘lasida ustachilik qilar edi. Eshik rom yasashda undan o‘tadigan usta yo‘q edi. Usta bir kun har doimgidek ishini qilayotganida chiroq o‘chib qoldi. Bir qancha muddat kutdi, ammo chiroq yonmadi, aksiga olgandek shu kuni bitirishi kerak bo‘lgan bir nechta romlar bor edi. Biroz dam olish uchun uyga kirayotganda elektr yoqib- o‘chirgichiga ko‘zi tushdi. Kimdir tokni o‘chirib qo‘ygan bo‘lishi kerak. Usta elektrni yoqqan edi ustaxona chirog‘i yondi. Taxminlari to‘g‘ri chiqdi, ajabo kim qildi ekan? Endi ishga boshlagan ham ediki, yana chiroq o‘chdi. Ammo bu safar elektrni kim o‘chirganini ko‘rdi. Ustaning o‘g‘li elektrni o‘chirib sekin narvondan pastga tushganida qarshisida otasi turardi. Usta o‘n yashar o‘g‘lining bu qilgan ishini kechira olmadi, butun ishi o‘g‘lini deb kechikkan edi. Bir marta o‘chirgan bo‘lsa ham mayli edi-ya. O‘g‘lini bir shapaloqladi, balki esi kirib qolar endi. Usta o‘g‘lining ko‘z yoshlarini ko‘rmaslikka olib uyga chiqdi. Uyga kirishi bilan xotiniga alam bilan gapirdi: –Bu bolani maktabda kimlar bilan aralashib yurganini bilishimiz kerak. Agar bo‘sh qo‘yib qo‘ysak boshimizga balo bo‘ladi. Oxiri eng oson yo‘li topildi. O‘g‘lining hech qoldirmasdan tutgan kundaligini o‘qiydi, o‘g‘lining nima ishlar qilib yurganini bilib oladi. Xotinining qarshiliklariga qaramasdan kundalikni ochib o‘qiy boshladi. O‘g‘li eng oxirgi sahifada quyidagi so‘zlarni yozgan edi: “Bu kecha yomon tush ko‘rdim. Ustaxonada dadamni tok urdi. Xudoyim dadamni o‘zing asragin. Men esa qo‘limdan kelganini qilaman!”