БАЛИҚЧИ ВА РЎЗАДОР БАЛИҚ

Бир дарёга бордим балиқ тутгани,
Каминанинг эди, омад кутгани.
Чувалчанг боғловдим қармоқ учинга,
Лек бирорта балиқ йўқдир ютгани.

Кутар бўлсам Хақдан мурувват кутдим.
Мағлубман дегандим охири ютдим.
Қуёш ботгач "оғзимни очган” хам эдим,
Шу лаҳзада улкан балиқни тутдим.

Ўзи орзуим хам фақат шу эди.
Уйимга кетсамда бўларди энди.
Аммо шу он мени ханг-у манг қилиб,
Балиқ тилга кириб шундайин деди:

Эй балиқчи мен хам рўзадор эдим.
Ўзимга шомгача сабр қил дедим.
Лек чувалчангинг-ла оғзимни очиб,
Минг пушаймон бўлдим, таъзирим едим.

О, шу қадар Улуғ, Буюкдир Холиқ.
Хикматли зот йўқдир унданда ортиқ.
Шундагина билдим, то шомга қадар
Нечун илинмовди бирор бир балиқ.

Қуёш кўкка, менчи андуҳга ботдим.
Ифторликка аввал хурмони тотдим.
Рўзанг қабул бўлсин биродар дея
Рўзадор балиқни дарёга отдим.