ҚОТИЛ ЧОЛ

Қаҳратон қиш пайти. Изғирин совуқ,
Хали узоқ эди кўкламгача йўл.
Шафқат айламасдан сўйгандек товуқ,
Кексайган чол урди "қотиллик"ка қўл.

Ўғли келмас эди Московдан бери,
Уч жонни боқарди жонзот елини.
Икки қизин ташлаб, қайтмагач эри,
Маъшуқ-ла қочганди безбет келини.

Найласин? Бирор бир чора қолмаган...
Ахтарса Аллоҳдан паноҳ ахтарди.
Хатто чумолининг жонин олмаган-
Шўрлик чол бир ўзи "ёв"ни ағдарди.

Чол йиғлар, қувончи Аллоҳга аён,
Энди совуқ қотмас ўғлин қизлари.
Ашёвий далиллар сочилган хар ён,
Болтада қолгадир бармоқ излари...